คาถาที่ 22 : The fear of Devil.

คมเขี้ยวเปิดฝักบัวและพาเรียวจันทร์เข้าไปยืนใต้ละอองน้ำ เรียวจันทร์สั่นไหล่เบาๆ เมื่อโดนความเย็นจัดของน้ำกระทบผิว คมเขี้ยวหันตัวเรียวจันทร์เข้ามาหาตัวเอง ก่อนจะก้มลงไซ้คอขาวเนียนด้วยความกระสัน เรียวจันทร์ยกสองมือขึ้นจิกหัวคมเขี้ยวและแหงนหน้าให้คนตัวสูงไซ้ได้อย่างสะดวก

“ไหนว่ารอกลับบ้านไง” เรียวจันทร์กระซิบถามแผ่วเบา พยายามไม่ให้เสียงดังมากไป เพราะมีคนอื่นๆ อาบน้ำอยู่ ยังดีที่ห้องอาบน้ำของที่นี่เป็นแบบมีฝ้าปิดด้านบน ใครจะสอดกล้องเข้ามาก็ยากหน่อย

คมเขี้ยวไม่ตอบ เอาแต่มัวเมากับลำคอขาวของเรียวจันทร์ทั้งสองข้าง สองมือลูบผิวลื่นเนียนของเมียหมาดๆ ไปทั่ว เรียวจันทร์ปล่อยสองมือออกจากผมคมเขี้ยว เลื่อนลงมาที่หน้าอกกับหัวนมแทน พอสองมือสัมผัสเข้าที่ยอดอกของคมเขี้ยว เจ้าตัวก็ครางเสียงสั่น หน้าท้องหดเกร็ง ความเป็นชายที่ค่อยๆ แข็งทีละนิดกระดกตัวขึ้นราวกับมังกรลุกผงาด คมเขี้ยวเลื่อนมือลงไปแหวขาของเรียวจันทร์ให้อ้ากว้างขึ้น เอื้อมไปหยิบครีมอาบน้ำของเรียวจันทร์ที่วางอยู่บนแท่นปูนวางของมาบีบใส่มือแล้วสอดมือเข้าไปใต้หว่างขาเรียวจันทร์แล้วยัดนิ้วที่เยิ้มไปด้วยครีมอาบน้ำเข้าไปในรูคับแคบ

เรียวจันทร์แหงนหน้าตาปรือ สองมือจับไหล่คมเขี้ยวไว้ ปล่อยให้คมเขี้ยวทาครีมอาบน้ำตรงบริเวณนั้นจนลื่นมือ แล้วสักพักคมเขี้ยวก็เขยิบร่างตัวเองกับร่างเรียวจันทร์ออกห่างจากฝักบัว ปล่อยให้น้ำไหลกระทบพื้นเพื่อช่วยกลบเสียง

“ต้องเร็วหน่อย อย่าเสียงดังนะ” คมเขี้ยวกระซิบบอก เรียวจันทร์พยักหน้า ยกขาซ้ายขึ้นตามแรงแขนที่คมเขี้ยวดึงขึ้นไปคล้องไว้ตรงข้อแขน คมเขี้ยวย่อตัวแล้วใช้มือขวาจับลูกชายตัวเอง ค่อยๆ เสียบเข้าไปด้านใน

“อุ… อู้ว… อู้ว… อือ…” เรียวจันทร์สีหน้าจุก พยายามกลั้นเสียงร้องไว้ด้วยการยื่นหน้าไปกัดไหล่คมเขี้ยว ร่างสูงครางอืออาเบาๆ ยืนย่อเข่าแช่ตัวเองไว้ในตัวเรียวจันทร์สักพัก ก่อนที่จะยืนขึ้นเต็มความสูง ทำให้เรียวจันทร์หายใจเข้าปอดดังเฮือกยาว ปลายเท้าด้านซ้ายเขย่งขึ้นเพื่อให้คมเขี้ยวถนัด แต่เนื่องจากอีกฝ่ายสูงร้อยเก้าสิบกว่าเลยทำให้เหลื่อมล้ำกันอยู่ดี คมเขี้ยวเลยย่อตัวลงอีกนิด พอเข้าที่เข้าทางก็สวนสะโพกเข้าหาเรียวจันทร์

“อ๊ะ…อ๊า…” เนื่องจากยังมีความเจ็บบวมตุ่ยจากเมื่อวานเลยทำให้เรียวจันทร์รู้สึกระบบตรงทางเข้าของตัวเอง ร่างเล็กถึงกับยกมือขึ้นมาดันไหล่ร่างสูงให้ออกห่าง คมเขี้ยวหยุดขยับสะโพก เรียวจันทร์ออกแรงดันเขาออกให้ห่างจากตัวแล้วยืนพิงกำแพงหายใจหอบน้อยๆ หน้าตาบ่งบอกถึงความเจ็บ

“เจ็บเหรอ” คมเขี้ยวถามย้ำจากสีหน้า เรียวจันทร์หน้าเหยเก พยักหน้าอย่างยอมรับ นึกในใจกับตัวเองว่าเหมือนเพิ่งเสียบริสุทธิให้คมเขี้ยวคนแรกอย่างไรอย่างนั้น

“สงสัยจะเจ็บค้างจากเมื่อวาน พักวันนึงได้มั้ย” คมเขี้ยวกระตุกยิ้มแล้วพยักหน้า เรียวจันทร์สูดปากด้วยความเจ็บ มองไอ้ไส้กรอกเขาใหญ่ที่พุ่งตรงมาทางนี้ เอื้อมมือไปจับแล้วรูดเข้ารูดออก

“คาวบอยน้อยสะพรึงมาก แต่ขอพักสักวันนะลูกนะ” เรียวจันทร์ก้มลงจูบที่ส่วนปลายของแท่งสีเข้ม และหยอกล้อพ่อคนตัวสูงด้วยการดูดสูดปลายราวกับดูดอมยิ้มไปหนึ่งที ใบหน้าคมเขี้ยวกระตุกนิดหนึ่งด้วยความเสียว

“ฉันใช้มือให้มั้ย” เรียวจันทร์ว่าพลางชักขึ้นชักลงให้คมเขี้ยวช้าๆ ร่างสูงดึงมือเรียวจันทร์ออกจากของตัวเอง

กลับไปอ่านต่ออีกนิดที่

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1389304&chapter=24