ลิ้นของคมเขี้ยวยังคงกวาดกินความนุ่ม ความหวานในปากเรียวจันทร์อย่างแรงดีไม่มีตก จนแม่คุณนายเริ่มจะมึนๆ เบลอๆ คมเขี้ยวกดริมฝีปากหนักขึ้น เรียวจันทร์ยกแขนซ้ายมาดันตัวเองไว้กับโต๊ะ มือขวาเอื้อมลงไปจับเป้าคมเขี้ยวที่พอจับแล้วนางก็ดีใจเหลือเกินที่พ่อเขี้ยวกุดเป้าตุงเต็มมือ
“อื้ม… อย่าจับสิ” คมเขี้ยวหยุดจูบแล้วบอกเสียงทุ้ม เรียวจันทร์มองหน้าหล่อๆ ตาเป็นประกายวิบวับ มือขวาจับตามความยาวที่แออัดอยู่ในกางเกงยีนขาเดฟ
“แข็งแรงนะ นิสัยดีเชียว” เรียวจันทร์กัดปากล่างแล้วยิ้มเขินอายเบาๆ คมเขี้ยวมองเรียวจันทร์ล่อกแล่กเล็กน้อย แก้มคร้ามแดดสีแทนแดงระเรื่ออย่างน่ามอง
“ปล่อยได้ยัง” คมเขี้ยวยกมือขึ้นเกาปลายจมูก หลบสายตากรุ้มกริ่มของแม่คุณนายตัวแสบ
“ขอจับก่อนสิ ใช่ว่ามีโอกาสได้จับบ่อยๆ เมื่อไหร่” เรียวจันทร์บีบไปตามความยาวที่พาดตุงไปกับเป้ากางเกง เจ้าของความแข็งแกร่งยืนเท้าเอวนิ่งให้อีกคนจับ แต่ก็ต้องคอยขบกรามตัวเองไว้แน่นเพื่อระงับอารมณ์
เรียวจันทร์ลงจากโต๊ะ มือจับเป้าคมเขี้ยวไม่ปล่อยและพาคมเขี้ยวเดินไปตรงโซฟาหนังสีน้ำตาลแก่ ดันให้คมเขี้ยวนั่งลงบนนั้นแล้วตัวนางก็ขึ้นคร่อม ก้มลงจูบคมเขี้ยวต่อโดยที่ร่างสูงก็ตอบรับกลับอย่างไหลลื่น
“อือ…” คมเขี้ยวครางเสียงพร่า ปากก็จูบไป เป้าก็ถูกลูบไปด้วยจนไอ้คาวบอยน้อยตามที่คุณนายเรียกยิ่งเต่งตึงจากที่แข็งอยู่แล้ว คมเขี้ยวยกมือขวาขึ้นลูบก้นของเรียวจันทร์ ขยำเต็มไม้เต็มมือ สักพักเรียวจันทร์ก็ถอนจูบออกและเปลี่ยนเป็นก้มซุกไซ้คอคมเขี้ยว คนตัวโตแหงนคอให้อีกฝ่ายไซ้ได้เต็มที่ เขาครางเสียงทุ้ม ริมฝีปากสีชมพูสดของเรียวจันทร์ประทับจูบแผ่วเบาไปตามลำคอ
“อึดอัดมั้ย” ร่างเล็กกระซิบถามที่ข้างหู แทนคำตอบนั้น คมเขี้ยวยื่นหน้าไปซุกซอกคอเรียวจันทร์ สูดดมกลิ่นหอมเย็นจมูกเข้าไปเต็มปอด เรียวจันทร์แหงนหน้าขึ้น ปล่อยมือออกจากเป้าคมเขี้ยว สองมือยกขึ้นมาจับไหล่ทั้งสองข้างของคนตัวโต ค่อยๆ นั่งลงคร่อมตักของคนข้างล่าง ครางเสียงเบาหวิวยามที่ริมฝีปากหนาของคมเขี้ยวกดลงบนต้นคอ
“ฮ่ะ…” เรียวจันทร์หลับตาพริ้ม ยกสองมือขึ้นขยุ้มเส้นผมของคมเขี้ยวแน่น สองมือหนาใหญ่ของคมเขี้ยวยกขึ้นมาจับเอวเล็กแต่มีกล้ามเนื้อของเรียวจันทร์
“เขี้ยว…” คมเขี้ยวขนลุกซู่กับเสียงเรียกผะแผ่ว เขาใช้จมูกสูดดมไปตามซอกคอหอมๆ สองมือบีบจับเอวเรียวจันทร์ไว้เต็มมือ ก่อนที่คนด้านบนจะเริ่มขยับเอว ขยับหน้าขยับหลังบนเป้าเขาไปเรื่อยๆ ทำให้เป้าที่เต่งนูนของคมเขี้ยวสัมผัสกับก้นแน่นของเรียวจันทร์
“อะ… อ่า…” คมเขี้ยวครางเสียงแหบพร่าออกมาจากลำคอ เขาถอนหน้าตัวเองออกจากซอกคอเรียวจันทร์ แหงนหน้าขึ้น เอาหัววางบนพนักพิงโซฟา สายตาจ้องมองใบหน้าแดงเรื่อของแม่คุณนาย ริมฝีปากสีชมพูสดเผยอขึ้น แววตาเร่าร้อนไปกับแรงอารมณ์ และก่อนที่เขาจะคุมตัวไม่ได้มากไปกว่านี้ คมเขี้ยวก็จับเรียวจันทร์นอนลงบนโซฟาโดยมีตัวเขาทาบทับอยู่ด้านบน สายตาทั้งคู่จ้องมองกันด้วยความวาบหวิว ก่อนที่คมเขี้ยวจะก้มลงจูบริมฝีปากเรียวจันทร์เบาๆ หนึ่งที
“แน่ใจนะว่าไม่อยากปลดปล่อย” เรียวจันทร์ถามพลางยกมือขวาสางผมของคมเขี้ยวให้เข้าที่เข้าทาง
“เราหายมานานแล้ว เดี๋ยวต้องไปตัดหญ้าให้ม้าอีก” คมเขี้ยวว่าเสียงแห้ง นิ้วโป้งทั้งสองข้างเกลี่ยแก้มเรียวจันทร์เบาๆ เคยได้แต่มอง พอมาสัมผัสจริง ก็นุ่มนิ่มอย่างที่คิด
“คืนนี้ล่ะ นายจะได้ไม่ต้องไปช่วยตัวเองให้เมื่อยมือไง” คุณนายไม่ว่าเปล่าแต่ยื่นมือซ้ายไปสะกิดหัวนมคนรูปหล่อที่คร่อมนางอยู่ด้วย เล่นเอาคมเขี้ยวกัดฟันหน้าย่นไปวูบหนึ่งเพราะความเสียว
“ผมไม่เคยกับผู้ชาย ขอละลายพฤติกรรมก่อนได้มั้ย” เรียวจันทร์ยิ้มขำ แต่ก็แอบดีใจ
“แสดงว่านายก็ไม่รังเกียจฉันใช่มั้ย” คนข้างล่างยกสองแขนคล้องคอของคนข้างบน คมเขี้ยวเลื่อนมือขวาขึ้นไปลูบหัวเรียวจันทร์
“เคยบอกเหรอว่ารังเกียจ”
“ไม่ แต่นายบอกไม่เอาตูด” คมเขี้ยวระบายลมหายใจแผ่วเบา
“อืม ก็ไม่แหละ แต่ถ้าเป็นตูดคุณก็…” คมเขี้ยวมองหน้าเรียวจันทร์ที่ยิ้มบางรอคำพูดต่อท้ายอยู่ “…ก็เอาได้”
เรียวจันทร์หัวเราะเบาๆ ผงกหัวขึ้นไปจุ๊บริมฝีปากของคมเขี้ยวเบาๆ “ขอเวลาทำใจจากข้างหน้ามาเป็นข้างหลังว่างั้นเถอะ”
คมเขี้ยวหน้าแดงระเรื่อ แต่ก็กดหน้าลงเป็นการยอมรับ ก็เคยเอาแต่ข้างหน้า และก็ใช่ว่าคมเขี้ยวจะมีอารมณ์ทางเพศพุ่งพล่านจัดจนขอแค่ว่ามีรูให้เสียบก็เสียบได้หมด
“อย่านานมากได้มั้ย ของนายดีมากเลยอะ อยาก” เรียวจันทร์กัดริมฝีปากล่างเป็นการย้ำว่าอยากจริงๆ นางไม่ได้พูดเอาตลกด้วย นางพูดจริงๆ ตามที่อยาก ก็ทั้งแน่น ทั้งอวบและยาว ราวกับไส้กรอกเยอรมันที่ควรลิ้มลอง
“อืม” คมเขี้ยวยกยิ้มมุมปากทั้งสองข้างเป็นรอยยิ้มจนเห็นลักยิ้มบนแก้มจางๆ เรียวจันทร์เลยเอานิ้วจิ้มลักยิ้มบนแก้มซ้ายไปหนึ่งที
“อาทิตย์หน้าไปเดินป่าแล้ว เตรียมตัวรึยัง” เรียวจันทร์ทำตาโตแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
“อะไร?” คมเขี้ยวหรี่ตามองคุณนายด้วยความสงสัย
“เปล่า เตรียมตัวแล้ว เคลียร์งานเรียบร้อยแล้วด้วย” คนตัวสูงคลี่ยิ้มน้อยๆ
“ดี” เขาก้มลงหอมหน้าผากเรียวจันทร์ไปหนึ่งฟอดแล้วค่อยๆ พาร่างเล็กลุกขึ้นนั่ง เรียวจันทร์ปล่อยแขนออกจากคอเขา
“เดี๋ยวผมไปตัดหญ้าให้ม้าก่อน คุณไม่ต้องไป เดี๋ยวผื่นขึ้น” เรียวจันทร์ยิ้มและพยักหน้าเข้าใจ
“ฉันอยู่นี่แหละ ไม่ก็อาจจะออกไปเดินเล่น” คมเขี้ยวพยักหน้า ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงร้อยเก้าสิบกว่า เรียวจันทร์มองตรงเป้ากางเกงก็เห็นว่ามันยังตุงอยู่
“รอให้มันสงบก่อนมั้ยค่อยเดินออกไป” เจ้าของเป้าตุงก้มลงมองอย่างเขินๆ
“อยู่นี่มันจะยิ่งตุง” เรียวจันทร์หัวเราะเบาๆ ลุกขึ้นยืนบ้าง ก่อนจะยกแขนโอบรอบคอคมเขี้ยว
“เดี๋ยวเจอกันนะ” คนโดนแขนคล้องคอยิ้มนิดหน่อยและพยักหน้าขึ้นหนึ่งที เรียวจันทร์ยื่นหน้าไปจูบคมเขี้ยวอีกที ร่างสูงตอบรับกลับอย่างง่ายดาย ลิ้นทั้งสองคนเกี่ยวรัดกันอย่างไหลลื่นอยู่หลายนาทีก่อนที่คมเขี้ยวจะเป็นฝ่ายถอนจูบออกไป
กลับไปอ่านต่อได้ที่
